Zdobyć Mont BlancTrasy na szczyt
Nie wszyscy wiedzą, ale na szczyt Mont Blanc prowadzi aż 7 różnych dróg. W poniższym zestawieniu drogi wymienione są od najłatwiejszej do najtrudniejszej. Schemat opisanych poniżej dróg można znaleźć w broszurze Zdobyć Mont Blanc. Zadanie dla alpinistów .
1. Droga przez Goûter, zwana “drogą normalną”.
Jest to najbardziej uczęszczana droga na szczyt, głównie ze względu na reputację technicznie najłatwiejszej oraz niewielkie zagrożenie spadającymi serakami , czy wpadnięciem do szczeliny lodowej.
Uwaga!
Droga przez Goûter uważana jest za najłatwiejszą, ale nie za bezpieczną! To właśnie na tej drodze musimy przejść przez żleb Goûter - miejsce, w którym każdego roku w drodze na szczyt ginie największa liczba osób ( wskazówki dotyczące zachowania bezpieczeństwa na żlebie w rozdziale zagrożenia).
Ryzykowny jest też ostatni fragment trasy - szczytowa grań Bosses ma szerokość jednej osoby, a po obu stronach wąskiej ścieżki ciągną się kilkusetmetrowe przepaście. Każde potknięcie, choćby spowodowane zahaczeniem raka o nogawkę, może więc zakończyć się tragicznie.
Droga normalna rozpoczyna się w le Nid d’Aigle (2,372 m). Na tę wysokość możemy dotrzeć ze wsi Les Houches o własnych nogach lub wjechać kolejką - najpierw linową, do stacji Bellevues (1,794m), a następnie zębatą do końcowej stacji Nid d’Aigle (2,372 m).
Dalszą trasę na szczyt możemy rozłożyć na dwa sposoby.
Sposób nr. 1:
dzień I: trekking do schroniska Goûter (3,835 m, robimy 1,450 m w pionie).
dzień II: trekking na szczyt (4,810 m, zatem robimy 1,000 m w pionie).
Ponieważ jednak od roku 2013 obowiązuje zakaz biwakowania pod schroniskiem Goûter, plan ten należy brać pod uwagę jedynie w przypadku nocowania w schronisku. Nocleg należy zarezerwować ze sporym wyprzedzeniem (więcej na ten temat w rozdziale noclegi ).
Sposób nr. 2:
dzień I: trekking do schroniska Tête Rousse (3,167 m, robimy 800 m w pionie).
dzień II: trekking na szczyt (4,810 m, zatem 1,650 m w pionie).
Ten sposób pozwala na przejście żlebem Goûter w godzinach mniejszej intensywności kamiennych lawin (więcej na ten temat w rozdziale zagrożenia). Zauważ jednak, że w drugim dniu musimy wtedy pokonać znacznie dłuższe podejście.
2. Droga 3M, czyli Droga Trzech Gór
Droga ta, jak wskazuje nazwa, ciągnie się kolejno przez 3 alpejskie szczyty: Mont Blanc du Tacul (4,248 m), Mont Maudit (4,465 m) i Mont Blanc (4,810 m). Piękna, lecz uznawana za bardziej wymagającą od drogi normalnej. Poprzecinana jest też gęsto niebezpiecznymi szczelinami lodowcowymi.
Początek to wjazd kolejką linową do stacji Aguille de Midi (3,842 m) i nocleg w schronie Cosmiques, położonym zaledwie 50 m powyżej stacji. Na atak szczytowy przeznaczamy jeden dzień. Do pokonania mamy 1250 m w pionie, trzeba więc ruszyć wcześnie w nocy. Najpierw, wspinamy się stromym lodowcem na Mont Blanc du Tacul, następnie droga prowadzi kotłem przez kolejny lodowiec i znów stromym zboczem okrążamy z zachodniej strony Mont Maudit.
Cała trasa z Cosmiques na szczyt w jedną stronę powinna zająć nam około 8 - 9 godzin. Zejść możemy drogą przez Goûter lub przez Grands Mulets (poniżej).
Plan trasy
dzień I: kolejką na Aguille de Midi (3,842 m), nocleg w schronie Cosmiques (+50m w pionie).
dzień II: trekking na szczyt.
3. Grands Mulets
Jest to historyczna droga, którą w 1786 roku jako pierwsi weszli na szczyt Paccard i Balmat. Ze względu na zagrożenie spadającymi serakami z Petit Plateau, pokonywanie jej pieszo nie jest zalecane. Droga nadaje się jednak do narciarskich podejść oraz jako droga do zejścia.
Wędrówkę można rozpocząć ze schroniska Plan de l’Aiguille (2,207 m) lub pośredniej stacji kolejki Aiguille du Midi. Następnie droga biegnie do schroniska Grand Mulets (3,051 m), do którego mamy 750 m w pionie. Tam spędzamy pierwszą noc. Kolejnego dnia do pokonania mamy aż 1800 m w linii pionowej. Droga łączy się z drogą normalną poniżej schronu Vallot.
Plan trasy
dzień I: trekking do Grand Mulets (3,051 m; mamy 750 m w pionie).
dzień II: trekking do szczytu (4,810 m, zatem 1800 m w pionie). Droga łączy się z drogą Goûter poniżej schronu Vallot.
4. Tradycyjna droga Włoska, zwana również Aiguilles Grises
Droga normalna od włoskiej strony masywu Mont Blanc. Zdecydowanie mniej uczęszczana, ale i trudniejsza. Przeznaczona dla doświadczonych, samodzielnych wspinaczy. Tu również występowanie szczelin jest znacznie większe.
Start z włoskiej miejscowości Chalets du Miage w dolinie Veni. Dalej kierujemy się w stronę schroniska Gonella (3,017 m), w którym spędzimy noc. Następnego dnia przez lodowiec Dome a dalej przez przełęcz Col de Aiguilles Grises (3,809 m) wspinamy się w kierunku szczytu Dome du Goûter. Jeszcze zanim do niego docieramy, droga łączy się z drogą normalną przez Goûter. Stamtąd, oczywiście, udajemy się na szczyt.
Plan trasy
dzień I: trekking do schroniska Gonnela (3,017 m).
dzień II: trekking na szczyt (4,810 m, czyli 1,800 m w pionie).
5. Trawers Miage, Bionnassay, Mont Blanc
Długa, niebezpieczna droga, zdecydowanie nie dla początkujących wspinaczy. Na szczyt prowadzą bardzo przepaściste granie. Na wejście na szczyt w tym przypadku potrzeba co najmniej 3 dni.
6. Ostroga Tournette
Poważna, mocno eksponowana wspinaczka. Wymaga umiejętności zakładania własnej asekuracji. Droga ciągnie się po stronie włoskiej. Przejście szacowane jest na 2 dni.
7. Grań Innominat
Kolejna trudna droga po stronie włoskiej ze skomplikowanym przebiegiem. Szacunkowy czas przejścia to 3 dni.